نکاتی درباره جراحی فری فلپ

نکاتی درباره جراحی فری فلپ

بازسازی در جراحی های سر و گردن پیچیدگی های زیادی دارد و تصویربرداری بعد از جراحی نیز چالش برانگیز است. جراحان از انتقال بافت میکرووسکولار استفاده می کنند که با نام فری فلپ هم شناخته می شود و در جراحی های سر و گردن به کرات از این روش بهره گرفته می شود. بنابراین آشنایی با روش فری فلپ و انتظاری که باید از ظاهر آن ناحیه در تصویربرداری ها داشت، پیچیدگی های ناشی از این روش ( احتمال بازگشت تومور ) برای رادیولوژیست ها هم بخاطر خطای تشخیصی اهمیت بالایی دارد.

نکاتی درباره جراحی فری فلپ

جراحی فری فلپ از جمله روش های بازسازی در اغلب جراحی های سر و گردن شناخته شده است. این روش نتایج عملکردی بهتری دارد و ظاهر زیباتری نسبت به دیگر روش های جراحی با فلپ را در پی دارد. از آنجائیکه فری فلپ ها از سال ۱۹۷۰ مورد استفاده هستند، جراحان تجربیات خود را در این زمینه گسترده تر کرده اند و از تکنیک های بهبود یافته ای استفاده می کنند تا نتیجه بهتر و زیبا تر باشد. در حالی که جراحی فری فلپ ممکن است برای بازسازی نقص های ناشی از عفونت، آسیب و … به کار رود، در اغلب موارد بعد از تخلیه تومور انجام می گیرد. امروزه برای جراحی های سرطان های سر و گردن از جراحی فری فلپ استفاده بسیاری می شود.

فلپ در مقایسه با گرافت

جراحی فلپ و جراحی گرافت هر دو در جراحی های بازسازی سر و گردن استفاده می شوند. در حالی که این دو متفاوت هستند ولی گاهی اوقات می شنویم که یکی به جای دیگری استفاده می شود. هر دو بافتی هستند که به عنوان پیوند استفاده می شود ولی فلپ ها منبع خونی خود را به همراه دارد در حالی که گرافت ها بستگی به رگ زایی دارد. جراحی فلپ با منبع خونی جا به جا می شود و از تکنیک های میکرووسکولار استفاده می کند. ولی گرافت ها به ناحیه انتقال می یابند ، بدون اینکه رگ ها به یکدیگر بپیوندند.

گرافت ها می توانند به صورت اوتوگرافت باشند ( از خود بیمار ) یا آلوگرافت باشد ( از یک فرد دیگر ) یا آلو پلاستیک باشند ( ساخته دست بشر ). گرافت ها نوعاً از یک تا دو نوع بافت تشکیل می شوند در حالی که فلپ ها در اغلب موارد پیچیدگی بیشتری دارند و از اجزای بیشتری برخوردارند.

منبع : http://www.ajnr.org/content/40/1/5